Voor vandaag had ik eigenlijk een ander onderwerp in gedachten, maar omdat de woensdag me zoveel energie heeft gegeven, wilde ik toch even deze ervaring met jullie delen. Misschien heb je mijn Facebookbericht erover al gezien, maar ik ben zo ontzettend trots!
Ik heb al een tijdje een Instagramaccount voor Myo de P.O. en daar deel ik alleen werkgerelateerde foto’s op. Er staat nog niet veel op omdat ik dus eigenlijk niet zo’n fotograaf ben. Begrijp me niet verkeerd – ik ben echt dol op foto’s – maar ik vergeet ze altijd te maken. Het zit niet in mijn systeem en ik probeer daar verandering in te brengen. Want ik merk dat ik het zelf heel leuk vind om met anderen mee te kijken in hun werkleven. Dat kan me soms zo inspireren! En als ik anderen ook op die manier kan helpen dan doe ik dat graag.
Maar goed.. blijkbaar waren jullie nog niet tevreden. De foto’s die ik tot nu toe heb gemaakt waren van de opleiding die ik heb gevolgd en een foto van mezelf van toen ik naar een netwerkbijeenkomst ging. Ik heb ook mijn eerste twee Boomerangs gemaakt (ja ja, spuit elf) van mijn visitekaartje en van mijn nieuwe papierversnipperaar. Beetje nerdy – ik weet het – maar ik ben er blij mee. En ik dacht als ik blij ben dan zijn jullie dat ook. Haha, leuk bedacht, maar niet dus. 😯
Ik kreeg continu de vraag wanneer zet je nou je echte werk op Insta? Ik wist het antwoord hierop niet. En trouwens hoezo mijn echte werk? Als je een eigen bedrijf hebt, is letterlijk alles wat je hiervoor doet je echte werk. Maar oké, ik begreep wat jullie bedoelden en ik besloot om een voor- en na-foto te plaatsen.
Zoals ik al eerder zei, vergeet ik regelmatig om foto’s te maken. Zo ook tijdens mijn werk. Ik probeer dat nu echt te onthouden! Ik vraag mijn klanten of ze het goed vinden dat ik foto’s maak en of ik ze online mag gebruiken. Niet iedereen vindt dat een fijn idee en dat respecteer ik ook. Maar het hebben van een foto van de situatie hoe die was, kan heel erg inspirerend werken.
Tijdens een van mijn eerste opdrachten werkte ik bij een vrouw die haar zolder wilde opruimen. Ik vroeg of ik een foto mocht maken, maar dat wilde ze niet. Ze schaamde zich voor haar bende (zoals zij dat zelfde noemde) en wilde er liever niet aan herinnerd worden. Ik heb dus geen foto gemaakt.
We zijn aan de slag gegaan en toen alles na een paar sessies opgeruimd en netjes was, was ze dolenthousiast. Nu mocht ik wel een foto maken want het zag er zo mooi uit. Ze stuurde de foto door naar haar familie en zei toen zachtjes “wel jammer dat we nu geen foto hebben van ervoor”. WOAHHHH!! Toen brak mijn klomp. Ik vond het zo jammer! Want ik had het gevraagd en ze had toch echt nee gezegd. Maar nu had ze er dus spijt van. Ik besloot op dat moment om voortaan ALTIJD een foto van de voor-situatie te maken. Ik hoef deze verder niet te gebruiken, maar het kan voor de klant heel stimulerend werken.
Foto van troep als stimulans
Heb jij ook wel eens dat je naar een foto kijkt en dat je weer helemaal in dat leuke moment bent? Als je terugkijkt naar iets waar jij helemaal niet blij mee was dan komt dat nare gevoel ook weer in je opborrelen. Brrrr!
Ik probeer nu dus altijd mijn klanten te overtuigen om toch die voor-foto te maken. Als ze dan in de toekomst een inkakmoment hebben en het even niet meer zien zitten, dan kunnen ze naar die foto kijken. En geloof me, daar kun je heel gefrustreerd van raken. Maar wel op een goede manier. Want je denkt aan die situatie terug en wilt absoluut niet dat het weer zo wordt. Hoi stimulans 🙂
Dinsdag
Maar goed. Ineens was het alweer dinsdag. Tijd om foto’s met jullie te delen.
Ik koos voor een voor- en na-foto van een handdoekenlade. Deze had ik georganiseerd volgens de KonMari-methode. Om de opdracht even kort toe te lichten:
De klant vond dat haar la er niet uit zag en ze vond het vervelend als ze haar handdoeken moest opruimen na het wassen.
Allereerst heb ik de onderste met de bovenste la verwisseld. De handdoekenla wordt namelijk het meest gebruikt en daarom is het praktischer om deze hoger te plaatsen. Hierna hebben we alles uit de lade gehaald en uitgezocht. De kapotte en lelijke handdoeken hebben we naar de schuur gebracht om te hergebruiken als klusdoek. Hierna zijn we gaan vouwen en hebben we alles naast elkaar in de la geplaatst. De la is overzichtelijk geworden en het is makkelijker om de doeken te pakken.
Oké, het verhaal moest duidelijk korter, maar dat was geen probleem. De na-foto heb ik als eerste geplaatst want die ziet er natuurlijk het mooiste uit. Een filtertje eroverheen, hashtags toegevoegd en m’n eerst voor-en na-foto geüpload. Klaar!
Ik kreeg een stuk of 20 likes en ik vond het #prima.
Woensdag
Woensdag was ik de hele dag druk aan het werk en in de tussentijd kwamen er nog een paar likes bij. Ik liet het voor wat het was.
Nadat ik had gekookt, pakte ik even mijn telefoon en zag ik dat ik een melding had van Instagram. Ik opende de app en kon mijn ogen niet geloven! De enige echte Marie Kondo had mijn foto overgenomen en op haar Instagram geplaatst. 😮 Ik voelde me vereerd!
Binnen 10 minuten had ze 316 likes (WOW) en leuke reacties! Ik kreeg op mijn eigen Instagram ook nog wat likes en volgers erbij en zelfs een paar berichtjes van haar volgers.
Uiteraard heb ik Marie Kondo een dankberichtje gestuurd en ik was de hele avond in de zevende hemel.
De stand is nu trouwens 2.775 likes. Gaaf toch?
